Kogelstoten, Rotterdam
Het is tien uur ’s avonds. Het sportveld is koud, leeg en donker. De lichten zijn net uitgegaan toen de laatste atleten zich naar de kleedkamers begaven. Er komt nog licht en geluid uit het krachthonk. Melissa komt naar buiten. Ze heeft net haar benen aan 2,5 uur krachttraining onderworpen. Vier kilo is de kogel die ze vasthoudt en een keer 18.17 meter weg stootte. Maar niet nu. Nu staat ze te trillen op haar benen van vermoeidheid. Haar lichaam vraagt om rust en slaap.
